ตะเภา ๔ หมายถึง น. (๑) เรียกอ้อยพันธุ์ที่ลําโต ปล้องสั้น สีขาว เปราะ ว่า อ้อยตะเภา, อ้อยสําลีก็เรียก. (๒) ชื่อหมากพันธุ์ต้นเตี้ย.
น. ชื่อขันนํ้าชนิดหนึ่ง.
(ปาก) น. สะใภ้.
(ปาก) น. ตอม่อ.
น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งขึ้นที่ปลายนิ้ว เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียก่อหนอง.
น. ชื่อหวายชนิดหนึ่ง ใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
น. งูบ้องตะลา.
ก. ดั้นไป, เดาไป, ตะบึงไป, เช่น แล้วดําเนินเดินดุ่มสุ่มตะรัง. (คาวี).